SPIS TREŚCI: I. FOTOGRAFIA INOWOCZESNE SPOJRZENIE ; 1. Realizm fotografii i narodziny „kultury oka” ; 2. Dokumentalność fotografii i „spojrzenie fotograficzne” ; 3. Fotografia i tekst. Warianty obecności ; 4. Reportaż jako zapis spojrzenia (fotograficznego) ; II. AFRYKA JAKO INNY. NOWOCZESNE SPOJRZENIA NA CZARNY LĄD ; 1. Nowoczesne odkrycie Afryki ; 2. T(r)opografia Afryki. ; 3. polski punkt widzenia. ; III. (FOTO)KOLEKCJE. FERDYNANDA OSSENDOWSKIEGO POLOWANIE NA OBRAZY I OKAZY (WŚRÓD CZARNYCH) ; 1. Z kamerą i karabinem wśród czarnych. Paralela ; 2. Natura (spojrzenia Ossendowskiego) ; 3. Rzeczy. O kolekcjonowaniu kultury ; 4. Człowiek. Glosa o antropologii (i) fotografii ; IV. GOETEL NA WYSTAWIE ŚWIATA. O EGIPCIE ; 1. O fotografiach i fotograficzności ; 2. Spojrzenie dyletanta ; 3. Na co patrzy się w Egipcie?.; 4. Jak się patrzy w Egipcie?. ; V. POTRÓJNE ŻYCIE FOTOGRAFII. O FOTOGRAFIACH Z PODRÓŻY (I PODRÓŻY) KAZIMIERZA NOWAKA .; 1. Zawód: fotoreporter. ; 2. Wagabunda-etnograf. Stylizacje Nowaka . ; 3. Fotografia a narracja albumowa ; 4. Fotografia a narracja literacka ; VI. KODAK, ERGO SUM? FOTOGRAFIA W REPORTAŻACH JANA JÓZEFA SZCZEPAŃSKIEGO ; 1. Progowość. Specyfika podróży Szczepańskiego ; 2. Poszerzanie horyzontu. „Ja” turystyczne Szczepańskiego ; 3. Fotografia jako kotwica. Pamięć obrazów a proces pisania ; 4. Fotografia wobec konieczności rozumienia. „ja” reporterskie ; VII. SPOTKANI W CZASIE MOICH WĘDRÓWEK DROGAMI AFRYKI. O FOTOGRAFII W „AFRYKAŃSKIEJ” TWÓRCZOŚCI RYSZARDA KAPUŚCIŃSKIEGO ; 1. Fotografia jako wstrząs (retoryka fotografii) ; 2. Narracyjność albumu. Literackość tytułu ; 3. Fotografia spotkania ; 4. Fotograficzność (sub)tekstu; VIII. UWAGI KOŃCOWE ; 1. Całość kontra fragment. Całość fragmentu ; 2. Podróże do jądra ciemności. Nowe rozdanie ; 3. Ludzie (i) zjawy z fotografii (Nocni wędrowcy) ; 4. Szok (i) ciała w fotografii (Dzisiaj narysujemy śmierć)

Książka przedstawia polski dwudziestowieczny reportaż podróżniczy z perspektywy fotografii, której obecność w tego typu wydawnictwach została silnie znaturalizowana i dotychczas nie podlegała problematyzacji. Poszczególne rozdziały dotyczą twórczości takich podróżopisarzy jak: Ferdynand Antoni Ossendowski, Ferdynand Goetel, Jan Józef Szczepański, Ryszard Kapuściński i Wojciech Jagielski. W każdym z omawianych przypadków na pierwszy plan wysuwa się nieco inna formuła obecności fotografii w książce: jako ilustracji, motywu podlegającego tematyzacji, jako zjawiska podlegającego dyskursywizacji i intermedialnej reguły organizującej strukturę tekstu. Interpretacja fotografii towarzyszących reportażom pozwala nie tylko opisać świadomość wizualną autorów, ale i zrekonstruować przyświecający im etos podróżniczy. Figury podmiotu-podróżnika (odkrywcy, turysty, reportera) implikują określone modele percepcji i stosunek do Inności, której jednym z najważniejszych nowoczesnych symboli jest Afryka. Analizy osadzone w szerokim kontekście antropologicznym i historycznoliterackim pozwalają na prezentację polskich praktyk podróżniczych i ich dwudziestowiecznej ewolucji na tle zachodniej tradycji podróżopisarstwa (zarówno kolonialnego, jak i postkolonialnego), a także umożliwiają wskazanie podobieństw warunkowanych współuczestnictwem w europejskiej wspólnocie wyobrażeń oraz różnic wynikających z długotrwałego doświadczenia politycznej zależności.